22 maart 2015

Istanbul


Ruim een week na terugkomst is het toch wel echt de hoogste tijd om wat verhalen en foto's te delen van mijn verblijf in Istanbul. Ik heb zoveel gezien en zoveel ervaringen opgedaan dat ik in 1 post onmogelijk mijn hele reis kan gaan beschrijven. De reis, de stad met zijn 13 miljoen inwoners, zijn eeuwenoude gebouwen en zijn oosterse sferen was een beleving opzich, maar het zijn vooral de bijzondere gebeurtenissen, en met name de bijzondere gesprekken in Istanbul met bepaalde mensen die me zijn bijgebleven. Blijkbaar is dat wat reizen in mensen losmaakt; je groeit naar mensen toe en je komt erachter dat je dingen gemeen hebt, zonder dat je daar enig benul van had.

12 februari 2015

Challenge: phonememory vs. phone memories

Soms in het leven moet je keuzes maken. Over belangrijke dingen, die je toekomst gaan bepalen, zoals studie en werk. Maar ook over de minder belangrijke dingen. Die ene blouse bij de Superstar die toch eigenlijk wel erg duur is (maar hij staat zo mooi), of dat ene paar laarsjes bij de Invito die je eigenlijk helemaal niet nodig hebt (maar kom op, ze lopen toch wel erg lekker). Vandaag kwam ik opnieuw voor zo'n 'minder belangrijk' keuzemoment te staan. 

4 februari 2015

'When you've been struggling to make things right...'

Vandaag in de les Rapporteren zei de docent dat ruwe kladversies van schrijfwerken schrijven in de puurste en eerlijkste vorm is, omdat je dan opschrijft wat er op dat moment in je hoofd zit en je geen van deze gegevens verbetert (het is immers een kladversie). En hoewel hij dit met name bedoelde voor managementsamenvattingen vind ik dit een bruikbare tip voor persoonlijk gebruik. Vandaag ga ik proberen zijn advies op te volgen en een impulsieve blog schrijven zonder teveel te veranderen of te verbeteren omdat ik het niet goed genoeg vind. Eng! Maar ik ga het toch doen.

Afgelopen week was een slechte week. Eigenlijk niet gek; het ging al zolang goed dat ik min of meer zat te wachten op een mental collapse. En ik weet precies hoe het komt. De komende 6 maanden gaan deels mijn toekomst bepalen (misschien enigszins overdreven, maar ik neem mijn studie serieus). Ik voel de druk van de vele herkansingen die ik nog moet doen om m'n propedeuse te halen en door te mogen met deze studie, en die druk is enorm. Stress heeft invloed op de gemoedstoestand en aangezien die bij mij regelmatig instabiel is, werkt dit averechts. Meer dan ooit voel ik nu dat ik in een soort proces zit waarin ik heel langzaam en heel voorzichtig leer accepteren dat de angst die ik bij me draag voor een mentale terugval ongegrond is. Kortom, het gaat redelijk, maar school is op dit moment zo overweldigend, en neemt zoveel stress met zich mee dat ik al een week moe, neerslachtig en onzeker ben. Want wat als ik voor niks zoveel moeite, energie en tijd in school steek? Wat als het uiteindelijk alsnog uitloopt op een teleurstelling? 

3 februari 2015

'Curves, because nobody likes to cuddle a stick'

Kunnen we allemaal alsjeblieft stoppen met het liken en delen van foto's met teksten zoals deze? Niet omdat ik weet dat dat misschien volgens de publieke opinie het mooiste is wat er is: borsten waarbij een decolleté zichtbaar is en billen die in een strakke jeans het mooiste tot hun recht komen. Kunnen pronken met het vrouwelijk figuur. Want dit is verleidelijk en sexy.

Dit soort foto's met teksten als 'real men like curves, only dogs like bones' of (deze spande de kroon bij mij) 'a woman without curves is like a jeans without pockets, you don't know where to put your hands' komen steeds vaker op facebook voorbij. Met de foto's heb ik over het algemeen geen problemen: mooi gefotografeerde vrouwen bij wie de lichamelijke vormen goed zichtbaar zijn. Het zijn de woorden die erbij staan waar ik me aan stoor.

26 januari 2015

4 days in London



'Hou 23 en 24 januari vrij en zorg dat je paspoort nog geldig is.' Het plan was 2 dagen Antwerpen, maar op een of andere mysterieuze vage manier zaten we vrijdagochtend 8 uur 'ineens' in het vliegtuig naar Stansted Airport. Niks voorbereid en niks gepland, alleen een vlucht heen en terug en 3 overnachtingen in het Royal National in Londen. Als je een beetje avontuurlijk bent ingesteld, laat me je dan een tip geven: doe eens gek en ga naar Londen. Wat een stad.

31 december 2014

"Last post" 2014

Daar zit ik dan, op de laatste dag van 2014, achter m’n bureau voor m’n laptop. Te bedenken hoe ik ga verwoorden wat ik denk en voel. Een onmogelijke opgave bijna. Ik ben niet zo van de ‘dit was mijn jaar’-speeches en ik geloof niet in ‘1 januari, nieuw begin en goede voornemens’, maar schrijven is mijn passie en ik voel een gekke behoefte om op papier –lees digitaal papier- te zetten wat 2014 voor jaar was voor mij.

2014 was voor mij zwart. Je weet wel, als je op een heldere avond laat thuiskomt na een lange dag en je staat met je fiets voor de poortdeur met je hand op de deurklink. En je ademt de vrieskou even diep in en kijkt omhoog, naar een zwarte oneindigheid waar grote en kleine lichtpuntjes het zwarte luchtruim magisch tekenen. En je kijkt. En je blijft kijken. En hoe langer je kijkt, hoe fascinerender het beeld wordt.

Dat was 2014 voor mij: mooi en oneindig zwart, met grote en kleine lichtpuntjes. Maar wel zwart. En naarmate de tijd verstreek werd het steeds fascinerender. Maar het bleef zwart. En pas nu, op de laatste dag van 2014, realiseer ik me dat er helemaal niks mis is met mooi zwart.

Mogelijk gemaakt door Blogger.