Daar zit ik dan, op de laatste dag van 2014, achter m’n bureau voor m’n laptop. Te bedenken hoe ik ga verwoorden wat ik denk en voel. Een onmogelijke opgave bijna. Ik ben niet zo van de ‘dit was mijn jaar’-speeches en ik geloof niet in ‘1 januari, nieuw begin en goede voornemens’, maar schrijven is mijn passie en ik voel een gekke behoefte om op papier –lees digitaal papier- te zetten wat 2014 voor jaar was voor mij.
2014 was voor mij zwart. Je weet wel, als je op een heldere avond laat thuiskomt na een lange dag en je staat met je fiets voor de poortdeur met je hand op de deurklink. En je ademt de vrieskou even diep in en kijkt omhoog, naar een zwarte oneindigheid waar grote en kleine lichtpuntjes het zwarte luchtruim magisch tekenen. En je kijkt. En je blijft kijken. En hoe langer je kijkt, hoe fascinerender het beeld wordt.
Dat was 2014 voor mij: mooi en oneindig zwart, met grote en kleine lichtpuntjes. Maar wel zwart. En naarmate de tijd verstreek werd het steeds fascinerender. Maar het bleef zwart. En pas nu, op de laatste dag van 2014, realiseer ik me dat er helemaal niks mis is met mooi zwart.
Deze blog is het resultaat van mijn passie voor schrijven en mijn behoefte om avonturen, emoties, levenslessen en alledaagse gebeurtenissen op papier te zetten. Wil je iets meer over me weten? Volg mijn blog of .jpg)
