12 februari 2015

Challenge: phonememory vs. phone memories

Soms in het leven moet je keuzes maken. Over belangrijke dingen, die je toekomst gaan bepalen, zoals studie en werk. Maar ook over de minder belangrijke dingen. Die ene blouse bij de Superstar die toch eigenlijk wel erg duur is (maar hij staat zo mooi), of dat ene paar laarsjes bij de Invito die je eigenlijk helemaal niet nodig hebt (maar kom op, ze lopen toch wel erg lekker). Vandaag kwam ik opnieuw voor zo'n 'minder belangrijk' keuzemoment te staan. 

Ik kreeg namelijk (voor de zoveelste keer) een melding van m'n iphone dat het geheugen vol is. Dat is opzich niet heel raar, er staan -naast alle apps- ruim 200 nummers aan muziek op en daarnaast nog bijna 1200 foto's. En dan moet je keuzes maken. Welk muzieknummer kan worden gedelete? Welke foto's kunnen worden verwijderd? Na een moment van bezinning kwam ik tot de conclusie dat geen enkel muzieknummer mocht worden verwijderd. Ik ben iemand die aan muziek heel veel waarde hecht en bij bijna elk nummer bepaalde emoties voelt. Maar voor de 1200 foto's geldt dit nog sterker. Ik heb op amateuristische wijze momenten uit mijn leven vastgelegd die waardevoller (en hilarischer) zijn dan wat dan ook.

Foto's van gedenkwaardige gebeurtenissen, zoals dat ene sprookjesachtige weekend in het Eftelinghotel, waar ik zo erg de kriebelhoest had dat de mensen in het hotelcafé me bijna het café uitkeken, en waar het ontbijtbuffet zó royaal was dat we letterlijk dachten in een sprookje te zitten. Dat ene dagtripje naar Londen met een klasgenoot, waarbij vrijwel alles misging wat mis kon gaan. Die studiereis naar Berlijn. Foto's van het eerste object ter wereld dat door mijn (achteruit)rijgedrag een miniscuul deukje heeft opgelopen. Uitjes naar het Ouddorpse strand met leuke mensen, in het zand of op de enorme rotsblokken liggen en naar de zee luisteren. Of gewoon op het grasveld voor Hotel New York gaan liggen met een blikje red-bull en genieten van de zomer. Dat tweede weekendje Londen dat toch wat beter uitpakte dan de eerste keer dat ik daar was. Uiteraard de duizend-en-één hilarische selfies met vriendinnen en collega's, en de printscreens van hilarische whatsapp-gesprekken met oudklasgenoot/rijlesgenoot/starbucksfanaat/collega/zo-gek-als-een-deur-alltime-soulmate Iris.
Maar ook de foto's van gebeurtenissen die me mijn leven lang gaan bijblijven, met als hoogtepunt de geboorte van m'n kleine neefje Joas op 30 november 2013. M'n broer die als een hele trotse papa z'n kleine ventje vasthoudt. Alle streken en grimassen die meneer in z'n 13 maanden al heeft uitgevreten (hij heeft vandaag z'n eerste stapjes gezet!). Het mogen aanschouwen/meehelpen bij het uitzoeken en passen van de trouwjurk van mijn zus in een trouwjurkenwinkel waar foto's maken verboden was, terwijl ik de taak had gekregen van zuslief om van alle jurken zoveel mogelijk foto's te maken (geloof me, het was een hele opgave om niet betrapt te worden). 

En dan moet je keuzes maken. En terwijl ik dit typ hoor ik de stem van m'n oud(sorry)-rij instructeur Richard. "Het leven bestaat alleen maar uit keuzes Jelt. Maak nou eens ÉÉN keer in je leven een goede keuze!" Tijd om te stoppen met dit sentimentele gedoe en m'n iphone op te schonen.

0 comments:

Een reactie posten

Mogelijk gemaakt door Blogger.